Συνέχεια του προηγούμενου ποστ....

Σήμερα μίλησα με την κόρη μου, σπουδάζει στην Ισπανία με το πρόγραμμα ERASMUS, την ρώτησα γενικά πως πάνε τα πράγματα με τις σπουδές, απάντησε:

"Μπαμπά, είμαστε πολύ πίσω, για να καταλάβεις (δύσκολο το βλέπω) η συμφοιτήτριά μου από την Ρωσία , που είμαστε συνομήλικες, είναι στο ΜΆΣΤΕΡ και γω ακόμη στα προπτυχιακά, και έχει δουλέψει κιόλας για εμπειρία! διαφορετικά εδώ δεν μπορείς να πας για ΜΆΣΤΕΡ"

"Προχθές στην παρέα, παραπονέθηκε μια κοπελιά επειδή είχε αφήσει μήνυμα το πρωί στον καθηγητή της και δεν της απάντησε ακόμα....εγώ μπαμπά γελούσα ...δεν είπα τίποτα, τι να πω; Ότι στην Ελλάδα πας ο ίδιος στο γραφείο του καθηγητή και σε πετάει έξω με τις κλωτσιές....ντράπηκα."

Στην αρχή της εγκατάστασή της στην Ισπανία μου είχε πει:

"Άστα μπαμπά, δύσκολα τα πράγματα ....κάθε βδομάδα έχουμε εργασία που πρέπει να παραδώσουμε, πάω στις 8 πμ στο πανεπιστήμιο και φεύγω πολλές φορές μετά τις 6μμ, εδώ αν δεν παρακολουθείς κάθε μέρα τις παραδώσεις το έχασες το μάθημα....άσε το τι διάβασμα πέφτει στην βιβλιοθήκη..."

Για να συγκρίνει κάποιος τα δυο πανεπιστήμια (έχουν το ίδιο αντικείμενο!) πρέπει να ξέρει ότι στην Ελλάδα πχ οι εργασίες των φοιτητών είναι 1 ανα εξάμηνο!
Η παρακολούθηση των μαθημάτων σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ τα περισσότερα μαθήματα τα περνάς με αντιγραφή ή με σκονάκι!

Συγκρίνοντας τον όγκο δουλειάς καθηγητών - φοιτητών , εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί πολλοί δεν θέλουν καμία αλλαγή στο υφιστάμενο καθεστώς, άδικο έχουν;;

Βέβαια μετά οι πρώην φοιτητές παραπονιούνται ότι : Δεν μας παίρνει κανείς για δουλειά κλπ κλπ