Σελίδες

16.1.12

Η συνέχεια και το τέλος (ή γιατί ευχαριστώ από τότε τους υπαλλήλους των διοδίων......)


Ίσως να είμαι τυχερός και ποτέ μου δεν θυμάμαι να έχω βρεθεί σε κατάσταση πανικού, εκείνο την ώρα πάντως ένοιωσα ότι έφτασα στα όρια μου.


Επειδή:

1)  Κινδύνευαν, εξ αιτίας μου, άμεσα με τραυματισμό ή θάνατο συνάνθρωποι μου , ακόμα και στο καλό σενάριο,  δλδ να υπήρχαν από μια σύγκρουση μόνο τραυματισμοί , από το μυαλό μου δεν έφευγε η εικόνα των χιλιάδων εκνευρισμένων ελεύθερων  μελισσών και την «υποδοχή» που θα επιφύλασσαν τόσο στους ίδιους τους τραυματίες όσο στους ανθρώπους που θα έρχονταν να βοηθήσουν , καθώς και τις συνέπειες αυτού…….

2 ) Κινδύνευα να τραυματιστώ ή να σκοτωθώ και ο ίδιος, παραμένοντας στην μέση της εθνικής , μη μπορώντας όμως να κάνω διαφορετικά, αλλά και χωρίς να μπορώ να βρω λύση στο πρόβλημα.


Ακριβώς εκεί που είμαι έτοιμος για εγκεφαλικό ή ανακοπή , εμφανίστηκε ο «από μηχανής θεός» με την μορφή δύο νεαρών και μιας κοπέλας , ήταν οι επιβάτες του αυτοκινήτου που πέρασε σύριζα και παρά λίγο ……., να είναι πάντα καλά τα παιδιά όπου και να βρίσκονται, σταμάτησαν για να με ρωτήσουν αν μπορούσαν να βοηθήσουν!

Αμέσως πιάσαμε την μπαγκαζιέρα και σε μισό λεπτό την είχαμε τραβήξει στην άκρη, οι ίδιοι με ενημέρωσαν και για την ρόδα, την είδαν όταν σταμάτησαν, περίπου 100 μέτρα ποιο κάτω , να έχει πέσει σχεδόν έξω από τον δρόμο, τελείως δεξιά, άλλο ένα μεγάλο ΕΥΤΥΧΩΣ……..

Ευχαρίστησα τα παιδιά και μάζεψα τα κουτιά από την μέση , μεταφέροντάς τα από την μεριά της Λ.Ε.Α., για κάθε ενδεχόμενο….

Σχεδόν αμέσως ήρθε το αυτοκίνητο της εταιρείας, που ελέγχει τον δρόμο , με τα φωτάκια και τους φάρους όλα αναμμένα , σαν χριστουγεννιάτικο δένδρο, η ανακούφιση!

Σχεδόν ταυτόχρονα , προς μεγάλη μου έκπληξη ομολογώ , ήρθαν και δυο περιπολικά της τροχαίας!

Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ο υπάλληλος της εταιρείας , και μου έκανε εντύπωση … αμέσως μετά κατάλαβα γιατί, ήταν, «αν είμαι σίγουρος ότι δεν έμεινε τίποτα πάνω στον δρόμο και αν τα μάζεψα όλα!», ερευνώντας και ο ίδιος όσο του επέτρεπαν οι προβολείς του μέσα στην νύχτα.

Τότε συνειδητοποίησα ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν ήταν η μπαγκαζιέρα, όπως πίστευα, αλλά αν κάποιο μεταλλικό κομμάτι ή η ρόδα βρίσκονταν στην μέση του δρόμου και στην πορεία των αυτοκινήτων, θα αποτελούσαν την «τέλεια παγίδα» για κάθε διερχόμενο.

Γι΄ αυτό ο «χριστιανός» επέμενε και ήθελε να βεβαιωθεί.

Έκτοτε όποτε περνάω από διόδια και τα ακριβοπληρώνω , όπως όλοι μας , λέω ευχαριστώ στη υπάλληλο από καρδιάς , και δεν τα κλαίω καθόλου τα λεφτά , η υπηρεσία που προσφέρουν, με την δουλειά τους, αυτοί οι άνθρωποι , είναι ανεκτίμητη, κυριολεκτικά σώζουν ζωές!……….

Το κακό είναι ότι οι περισσότεροι δεν συνειδητοποιούμε ποτέ , όπως και όλοι οι οδηγοί ( πχ. που πέρασαν από το σημείο μετά από μένα , εκείνο το βράδυ) πόσο περισσότερο επικίνδυνος θα ήταν ο δρόμος , χωρίς την συνεχή παρουσία και την καλή δουλειά αυτών των ανθρώπων.



Πόσος χρόνος πέρασε από την στιγμή του ατυχήματος μέχρι να βγω ασφαλής στην άκρη και να έρθει η βοήθεια;

Δεν ξέρω, σε αυτές τις συνθήκες ο χρόνος αλλάζει εντελώς μορφή, μπορεί να ήταν 5-6 λεπτά μπορεί και 20, όχι περισσότερα πάντως.



Στην συνέχεια με ρώτησε αν μπορώ να απομακρύνω την μπαγκαζιέρα από τον δρόμο, του απάντησα ότι είναι αδύνατον , χωρίς ρόδα , τότε μου είπε ότι η εταιρεία διαθέτει δωρεάν γερανό για να με βγάλει μέχρι λίγο έξω από την εθνική στην κοντινότερη έξοδο.

Πράγματι , μετά από μισή ώρα περίπου ήρθε ο γερανός και βγάλαμε τα μελισσάκια σε παρακείμενο χωράφι όπου και τα εγκατέστησα για ολιγοήμερες «διακοπές».

Το λάθος :

Όλα τα παραπάνω θα είχαν αποφευχθεί , αν κάποιος μου είχε πει το εξής  απλό:

Οι ρόδες στο trailer πρέπει να ελέγχονται εσωτερικά κάθε χρόνο , σε ένα λαστιχάδικο είναι 2 λεπτά δουλειά, και σίγουρα πριν από ταξίδι, ώστε τα ρουλεμάν να είναι σε καλή κατάσταση και καλά γρασαρισμένα, διαφορετικά να αντικαθίστανται.

Ελπίζω, γι αυτό και το γράψιμο τόσες ώρες άλλωστε, από όλη αυτή την «ιστορία» να μείνει στο τέλος κάτι θετικό , η γνώση δλδ αυτού του γεγονότος να προστατέψει τόσο άλλους μελισσοκόμους όσο και οποιοδήποτε άλλον, από την επανάληψη των ίδιων λαθών.



ΥΓ. Το κόστος των ρουλεμάν ήταν 7 ευρώ .

14.1.12

Μελισσοκομικό trailer: Μια παρά λίγο τραγωδία ……..





Φέτος άργησα να «κατεβάσω» τα μελισσάκια στην Αθήνα, πήγε σχεδόν τέλος Οκτωβρίου για να γίνει , τα κρούσματα δηλητηριάσεων στην Αττική πολλά και η αναζήτηση εναλλακτικής λύσης με καθυστέρησε ενώ δεν απέδωσε ικανοποιητικά αποτελέσματα…..

Τελικά η απόφαση πάρθηκε και η μεταφορά με το trailer, όπως γίνετε όλα τα τελευταία χρόνια , από την Καρδίτσα, ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς……..

Οφείλω, από την αρχή, να ομολογήσω ότι σε κάθε μεταφορά , δεν έχω ……παράπονο, υπήρχε σχεδόν πάντα και κάποια απρόβλεπτη «περιπέτεια» (από το άνοιγμα κάποιας κυψέλης μέχρι διπλό λάστιχο στο δρόμο ….και ταξίδι με την ζάντα ! κ.α.) αλλά η τελευταία ξεπέρασε κάθε όριο.

Σάββατο βράδυ φόρτωσα και κατά τις 9:30 μ. μ. ξεκίνησα για την Αθήνα.

Έχω ελέγξει τον αέρα σε όλα τα λάστιχα πριν και μετά το φόρτωμα ενώ μετά από λίγα χιλιόμετρα σταματάω πάντα να δω τα δεσίματα και την γενική κατάσταση του φορτίου, όλα καλά και συνεχίζω .

Το trailer το χρησιμοποιώ τα 10 τελευταία χρόνια, ίσως και παραπάνω, την καρότσα την άλλαξα για να μεταφέρει 15 κυψέλες ανά στρώση ενώ ο άξονας , με αντιστρεπτική δοκό, στον οποίο πρόσθεσα και σούστες, για να μαλακώσουν τα τραντάγματα, «σήκωνε» άνετα κατά τον κατασκευαστή του , γνωστή γερμανική εταιρία, 500kg.

Άλλη ενημέρωση για ιδιαίτερη συντήρηση ή έλεγχο σημείων πλην των ελαστικών (βασικά φθορά και αντικατάσταση) δεν είχα ακούσει από κανέναν, άρα ο σπόρος της καταστροφής υπήρχε από την πρώτη στιγμή που το απέκτησα…………



Τα πρώτα 250 περίπου χιλιόμετρα, από τα 310 συνολικά της διαδρομή, τα πέρασα οδηγώντας μονότονα και ελέγχοντας κατά διαστήματα το φορτίο , με ταχύτητα μεταξύ 90 – 100 σε μια άδεια, από επιστροφή, λόγω και Σάββατου βράδυ εθνική οδό , δεν προσφέρει ιδιαίτερες συγκινήσεις .

Κάπου εκεί αρχίζει η «ιστορία», σε σημείο κατηφορικό βλέπω στον καθρέφτη την μπαγκαζιέρα να χορεύει περίεργα , πατάω λίγο φρένο και σταματάει , μετά από λίγο , πάλι αρχίζει το κούνημα.

Κάνω στην άκρη και βγαίνω να δω, τίποτα, ίσως έχει «καθίσει» λίγο το ένα λάστιχο και οι κραδασμοί του δρόμου το προκάλεσαν, σκέφτομαι , κάνοντας μεγάλο λάθος, ίσως επειδή ενδόμυχα εύχομαι να μην είναι τίποτα σπουδαίο !

Συνεχίζω για λίγο καλά αλλά και πάλι σε κατηφορικό σημείο αρχίζει να «χορεύει» , σκέπτομαι να επιταχύνω μήπως φταίει το «κατηφορικό» και πράγματι , σταματάει προσωρινά αλλά όχι για πολύ….

Από τους καθρέφτες βλέπω, στα σημεία που ο δρόμος έχει φώτα, έστω και λίγο, μέρος των τροχών , αλλά δεν αντιλαμβάνομαι τίποτα περίεργο.

Κρατάω την δεξιά λουρίδα και η ταχύτητα περιορίζεται κι άλλο , αλλά το κούνημα ξαναρχίζει σχεδόν αμέσως και γίνετε γρήγορα έντονο, φρενάρω μαλακά αλλά αντί να σταματήσει χειροτερεύει , ο χειρότερό μου εφιάλτης μόλις άρχισε.

Προσπαθώ με το τιμόνι να κοντρολάρω όσο μπορώ το αμάξι που γίνετε σχεδόν ανεξέλεγκτο και ταυτόχρονα φρένα , τίποτα , το κούνημα γίνετε «τρελό» φοβάμαι ότι θα τουμπάρει στην μέση της εθνικής και ίσως να παρασύρει και το αμάξι, φρενάρω περισσότερο , ας σταματήσει ……..

Τότε την είδα να με προσπερνάει !

Μπαγκαζιέρα κατάφορτη μελισσιών , περνάει από δίπλα μου , για δέκατα του δευτερολέπτου νομίζω ότι με προσπέρασε κάποιος άλλος συνάδελφος, αλλά να τις έχει βάψει και αυτός κατάλευκες;

Κάνει μια πλήρη περιστροφή μπροστά μου και σταματάει κάθετα κλείνοντας την δεύτερη λουρίδα κίνησης της εθνική οδού , παγωμάρα!

Σταματώ , ανάβω αμέσως τα «αλαρμ» και κατεβαίνω να δω, αφήνοντας επίτηδες και το αμάξι στην μέση της εθνικής , για να φαίνεται από μακριά ότι υπάρχει πρόβλημα στο σημείο.

Σκέφτομαι πως μάλλον «ξεκούμπωσε» από το κούνημα και έσπασε και την ασφάλεια , μια μικρή αλυσίδα που είναι για τον σκοπό αυτό, άρα να την δέσω πάλι και να την σύρω στη άκρη γρήγορα, θέλω να ελπίζω…...

Δυστυχώς ο εφιάλτης είναι πλήρης, από το τρέιλερ λείπει εντελώς η μια ρόδα από τις δύο , και δεν είναι μόνο αυτό , λείπει και ο κοτσαδόρος από το αμάξι, κοιτάζω καλύτερα και βλέπω να έχει σπάσει αμέσως μετά το «κούμπωμα» και να κρέμεται από την ασφάλεια , που δεν έσπασε, πάνω στην μπαγκαζιέρα .

Για να γίνει η μετακίνηση πρέπει με κάτι να την δέσω , αλλά όλα τα σχοινιά τα έχω χρησιμοποιήσει για να δέσω τις κυψέλες , και θέλει χρόνο για να τα λύσεις , σε αυτό οφείλετε ότι παρά το ατύχημα οι κυψέλες έμειναν σταθερές στην θέση τους, αλλά η άμεση μετακίνηση στην άκρη δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.



Στρέφομαι αμέσως προς τον δρόμο και συγκεκριμένα προς τους οδηγούς που έρχονται, ο κίνδυνος ατυχήματος είναι μεγάλος , εκεί «τα είδα όλα» που λένε, τι να κάνεις; Να κοιτάξεις πως θα απελευθερώσεις τον δρόμο γρηγορότερα ή να δεις πως θα κάνεις ασφαλέστερη την διέλευση των επερχόμενων οδηγών, και να αποσοβήσεις τον μεγάλο κίνδυνο;

Σύντομα η απάντηση έρχεται με το στρίγκλισμα των ελαστικών των επερχόμενων αυτοκινήτων που προσπαθούσαν φρενάροντας και στρίβοντας , να αποφύγουν το «εμπόδιο» .

Όλοι γνωρίζουν ότι ακόμη και την νύχτα οι ταχύτητες στην εθνική είναι μεγάλες και πόσο εύκολο, σε αυτές τις συνθήκες, είναι να συμβεί ένα σοβαρό τροχαίο , ειδικά από κουρασμένους και νυσταγμένους οδηγούς…..

Αποφασίζω να ασχοληθώ με τα ερχόμενα αυτοκίνητα , όσο ποιο γρήγορα αντιλαμβάνονται το πρόβλημα τόσο πιο ασφαλή θα είναι , αλλά πως θα το πετύχω;

Βγάζω το αντανακλαστικό Δ που έχουμε όλοι στο αμάξι μας , για τέτοιες περιπτώσεις, αλλά μου φαίνεται σχεδόν αόρατο για τα μεγέθη και τις ταχύτητες της εθνικής ,

Αποφασίζω ότι είναι καλύτερα να πάρω κενά πατώματα και να τα απλώσω κατά μήκος ελπίζοντας, όπως είναι κατάλευκα, να αντανακλούν πιο έντονα το φως και να ειδοποιούν , ενώ στην χειρότερη περίπτωση, καλύτερα να πέσει κάποιος πάνω σε ένα άδειο πάτωμα παρά πάνω σε μια μπαγκαζιέρα γεμάτη με ζωντανά μελίσσια……!!

Ευτυχώς , ξανά! δεν έχει μεγάλη κίνηση.

Τελικά απλώνω 2-3 στα 50- 80 μέτρα ενώ με άλλες δυο στα χέρια μου στέκομαι στη μέση του δρόμου, κουνώντας τες πάνω - κάτω, προσπαθώ να αποτρέψω το μεγάλο κακό.

Ευτυχώς η κακή συνήθεια που έχουμε ως λαός , να οδηγούμε δλδ σχεδόν πάντα στην αριστερή λουρίδα , έσωσε την κατάσταση, οι περισσότεροι δεν χρειάστηκε να αλλάξουν  καν  πορεία.

Ένα αμάξι όμως παραλίγο να μην τα καταφέρει και αυτό με έπεισε να στραφώ πάλι στην άμεση απομάκρυνση…. αλλά πως;

Ελπίζω αύριο η συνέχεια........