Σελίδες

16.1.12

Η συνέχεια και το τέλος (ή γιατί ευχαριστώ από τότε τους υπαλλήλους των διοδίων......)


Ίσως να είμαι τυχερός και ποτέ μου δεν θυμάμαι να έχω βρεθεί σε κατάσταση πανικού, εκείνο την ώρα πάντως ένοιωσα ότι έφτασα στα όρια μου.


Επειδή:

1)  Κινδύνευαν, εξ αιτίας μου, άμεσα με τραυματισμό ή θάνατο συνάνθρωποι μου , ακόμα και στο καλό σενάριο,  δλδ να υπήρχαν από μια σύγκρουση μόνο τραυματισμοί , από το μυαλό μου δεν έφευγε η εικόνα των χιλιάδων εκνευρισμένων ελεύθερων  μελισσών και την «υποδοχή» που θα επιφύλασσαν τόσο στους ίδιους τους τραυματίες όσο στους ανθρώπους που θα έρχονταν να βοηθήσουν , καθώς και τις συνέπειες αυτού…….

2 ) Κινδύνευα να τραυματιστώ ή να σκοτωθώ και ο ίδιος, παραμένοντας στην μέση της εθνικής , μη μπορώντας όμως να κάνω διαφορετικά, αλλά και χωρίς να μπορώ να βρω λύση στο πρόβλημα.


Ακριβώς εκεί που είμαι έτοιμος για εγκεφαλικό ή ανακοπή , εμφανίστηκε ο «από μηχανής θεός» με την μορφή δύο νεαρών και μιας κοπέλας , ήταν οι επιβάτες του αυτοκινήτου που πέρασε σύριζα και παρά λίγο ……., να είναι πάντα καλά τα παιδιά όπου και να βρίσκονται, σταμάτησαν για να με ρωτήσουν αν μπορούσαν να βοηθήσουν!

Αμέσως πιάσαμε την μπαγκαζιέρα και σε μισό λεπτό την είχαμε τραβήξει στην άκρη, οι ίδιοι με ενημέρωσαν και για την ρόδα, την είδαν όταν σταμάτησαν, περίπου 100 μέτρα ποιο κάτω , να έχει πέσει σχεδόν έξω από τον δρόμο, τελείως δεξιά, άλλο ένα μεγάλο ΕΥΤΥΧΩΣ……..

Ευχαρίστησα τα παιδιά και μάζεψα τα κουτιά από την μέση , μεταφέροντάς τα από την μεριά της Λ.Ε.Α., για κάθε ενδεχόμενο….

Σχεδόν αμέσως ήρθε το αυτοκίνητο της εταιρείας, που ελέγχει τον δρόμο , με τα φωτάκια και τους φάρους όλα αναμμένα , σαν χριστουγεννιάτικο δένδρο, η ανακούφιση!

Σχεδόν ταυτόχρονα , προς μεγάλη μου έκπληξη ομολογώ , ήρθαν και δυο περιπολικά της τροχαίας!

Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ο υπάλληλος της εταιρείας , και μου έκανε εντύπωση … αμέσως μετά κατάλαβα γιατί, ήταν, «αν είμαι σίγουρος ότι δεν έμεινε τίποτα πάνω στον δρόμο και αν τα μάζεψα όλα!», ερευνώντας και ο ίδιος όσο του επέτρεπαν οι προβολείς του μέσα στην νύχτα.

Τότε συνειδητοποίησα ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν ήταν η μπαγκαζιέρα, όπως πίστευα, αλλά αν κάποιο μεταλλικό κομμάτι ή η ρόδα βρίσκονταν στην μέση του δρόμου και στην πορεία των αυτοκινήτων, θα αποτελούσαν την «τέλεια παγίδα» για κάθε διερχόμενο.

Γι΄ αυτό ο «χριστιανός» επέμενε και ήθελε να βεβαιωθεί.

Έκτοτε όποτε περνάω από διόδια και τα ακριβοπληρώνω , όπως όλοι μας , λέω ευχαριστώ στη υπάλληλο από καρδιάς , και δεν τα κλαίω καθόλου τα λεφτά , η υπηρεσία που προσφέρουν, με την δουλειά τους, αυτοί οι άνθρωποι , είναι ανεκτίμητη, κυριολεκτικά σώζουν ζωές!……….

Το κακό είναι ότι οι περισσότεροι δεν συνειδητοποιούμε ποτέ , όπως και όλοι οι οδηγοί ( πχ. που πέρασαν από το σημείο μετά από μένα , εκείνο το βράδυ) πόσο περισσότερο επικίνδυνος θα ήταν ο δρόμος , χωρίς την συνεχή παρουσία και την καλή δουλειά αυτών των ανθρώπων.



Πόσος χρόνος πέρασε από την στιγμή του ατυχήματος μέχρι να βγω ασφαλής στην άκρη και να έρθει η βοήθεια;

Δεν ξέρω, σε αυτές τις συνθήκες ο χρόνος αλλάζει εντελώς μορφή, μπορεί να ήταν 5-6 λεπτά μπορεί και 20, όχι περισσότερα πάντως.



Στην συνέχεια με ρώτησε αν μπορώ να απομακρύνω την μπαγκαζιέρα από τον δρόμο, του απάντησα ότι είναι αδύνατον , χωρίς ρόδα , τότε μου είπε ότι η εταιρεία διαθέτει δωρεάν γερανό για να με βγάλει μέχρι λίγο έξω από την εθνική στην κοντινότερη έξοδο.

Πράγματι , μετά από μισή ώρα περίπου ήρθε ο γερανός και βγάλαμε τα μελισσάκια σε παρακείμενο χωράφι όπου και τα εγκατέστησα για ολιγοήμερες «διακοπές».

Το λάθος :

Όλα τα παραπάνω θα είχαν αποφευχθεί , αν κάποιος μου είχε πει το εξής  απλό:

Οι ρόδες στο trailer πρέπει να ελέγχονται εσωτερικά κάθε χρόνο , σε ένα λαστιχάδικο είναι 2 λεπτά δουλειά, και σίγουρα πριν από ταξίδι, ώστε τα ρουλεμάν να είναι σε καλή κατάσταση και καλά γρασαρισμένα, διαφορετικά να αντικαθίστανται.

Ελπίζω, γι αυτό και το γράψιμο τόσες ώρες άλλωστε, από όλη αυτή την «ιστορία» να μείνει στο τέλος κάτι θετικό , η γνώση δλδ αυτού του γεγονότος να προστατέψει τόσο άλλους μελισσοκόμους όσο και οποιοδήποτε άλλον, από την επανάληψη των ίδιων λαθών.



ΥΓ. Το κόστος των ρουλεμάν ήταν 7 ευρώ .

11 σχόλια:

Φώτης Λαουτάρης είπε...

Στο προηγούμενο σχόλιο εννοούσα ότι αφού γίνεται νύχτα μόνο η μεταφορά δεν πρέπει να είσαι μόνος.
Τέλος καλό.
Αναψε ένα κεράκι μέλισσας σε κάποιον Αγιο .

Θεοδόσης Κατσαρός είπε...

Ο τίτλος και μόνο της 14 .1 .12 με έκανε και ανατρίχιασα . [Τσουτσούρισε η τρίχαμ.]
Αλλά τέλος καλό όλα καλά.
Καλημέρα.

Ερευνώντας και μαθαίνω είπε...

Γιώργο
ευτυχώς το τέλος ήταν καλό !
Το λάθος βέβαια στην περίπτωσή σου είναι και η ταχύτητα ,δεν πρέπει να ξεπερνάς τα 50 χλ/ώρα και όταν ο δρόμος έχει σκαμπανεβάσματα θα πρέπει να μειώνεται ακόμη πιό πολύ γιατί η καταπόνηση της μπαγκαζιέρας είναι ακόμη πιό μεγάλη.
Τέλος πάντων άλλο κακό να μην σε βρεί(η λαχτάρα που έπαθες δεν ήταν και μικρή).

Exagono είπε...

Περαστικα ναναι και δεν πειραζει.
Εγω νοιωθω λιγο πιο σιγουρος λογω διπλου αξονα.

glam είπε...

@ Φώτη, καλή ιδέα δεν το είχα σκεφτεί, θα το κάνω.
( Είχα ξαναφτιάξει παλιότερα και ένα Πάσχα μοσχοβόλαγε η εκκλησία στο χωριό....)

glam είπε...

Η δική μου είναι ακόμα όρθια και δεν λέει να στρώσει.....;)

glam είπε...

@ Χρήστο , φοβάμαι ότι με 50 χιλ. θα είμαι επικίνδυνα αργός σε μια εθνική που σε ορισμένα σημεία το όριο είναι 120 και πολλοί 200αρίζουν και πάνω!!

glam είπε...

Φόρη, ο διπλός είναι καλύτερος πάντα, να είσαι καλά.

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Δεν έχω ακούσει κάποιον να αμφισβητεί τη χρησιμότητα της οδικής βοήθειας στους δρόμους όπου υπάρχει, ο μόνος που γνωρίζω είναι η Αττική Οδός αλλά ίσως υπάρχουν και αλλού..., το θετικό είναι ότι δεν τραυματίστηκες ούτε εσύ αλλά ούτε και οι μέλισσες σου :)

glam είπε...

Γιάννη, συνδυάζω την ύπαρξη της οδικής βοήθειας με την ύπαρξη των διοδίων.....
Παλιότερα που υπήρχαν ελάχιστα διόδια, δεν είχαμε τέτοιες «πολυτέλειες», για την εθνική οδό μιλάω………

Γιάννης Καραμήτρος είπε...

Νομίζω ότι είναι αυτονόητο.