Εύλογα τίθεται το ερώτημα. Αξίζει τον κόπο τόσος αγώνας; Μήπως κάθε διοίκηση που προσπαθεί να εξυγιάνει την ΔΕΚΟ της παλεύει με ανεμόμυλους; Τι ωφελεί να δοκιμάζει να εφαρμόσει τεχνοκρατικά σωστές μεθόδους όταν ο εχθρός είναι μέσα στο κάστρο, το κράτος ανίκανο, ή και απρόθυμο, να επιβάλει τον νόμο, η δικαιοσύνη φυγομαχεί, οι πολιτικοί προϊστάμενοι θέλουν τις ΔΕΚΟ μαγαζιά τους. Σχεδόν πάντα έχεις την αίσθηση ότι χτίζεις στην άμμο, αλλά ο άνθρωπος πρέπει να ελπίζει. Οι ΔΕΚΟ είναι η αρένα μιας γενικότερης και μεγαλύτερης πάλης που δίνεται στη χώρα μας εδώ και καιρό. Όσο κάποιες διοικήσεις και στελέχη προσπαθούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους η μάχη δεν έχει κριθεί.
• Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στο τρέχον τεύχος της Athens Review of Books (τεύχος 15, Φεβρουαρίου 2011).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου