Σελίδες

27.5.08

δρομο/λόγια

Πριν λίγες μέρες:
Αθήνα, οδός Λενορμάν : Γυναίκα 45-50 ετών, ξαπλωμένη στη μέση του δρόμου, χτυπημένη(πριν 5-10 λεπτά,ούτε αστυνομία,ούτε ασθενοφόρο), κάποιος της κρατάει το κεφάλι, πολλοί παρακολουθούν. (δίπλα από στάση λεωφορείου, συνηθισμένη "παγίδα")
Ζωντανό αίμα στην άσφαλτο, ακόμη αιμορραγεί έντονα, από το κεφάλι μάλλον, δύσκολα τα πράγματα, στο πρόσωπο έχει ήδη μελανό πρήξιμο, η καρδιά μου σφίγγετε, ποια παιδιά θα την περιμένουν άραγε να γυρίσει;
Προσπερνώ, 200 μέτρα ποιο κάτω(προς Κηφισό) βλέπω ένα ασθενοφόρο να κατεβαίνει, οι σειρήνες στο τέρμα και συνεχείς ελιγμοί ανάμεσα σε σχεδόν, ακινητοποιημένα αυτοκίνητα.
Πρώτη αντίδραση, ανακούφιση (θεωρώ ότι πάει γι' αυτήν)
Δεύτερη σκέψη, αν τύχαινε κάποια διαδήλωση εκεί κοντά, θα μπορούσε να της στερήσει και την ζωή!!
Στρίβω στην Κηφισού, 500 μέτρα πριν την γέφυρα Καβάλας βλέπω από μακριά στην άκρη του δρόμου έναν μεγάλο μαύρο σκύλο, χτυπημένο, πλησιάζω, λυκόσκυλο καθαρό με γυαλιστερό τρίχωμα και λουρί, "από σπίτι", παγιδεύτηκε στην κλειστή εθνική. (καμία ελπίδα επιβίωσης)
Όταν το φτάνω βλέπω τα "σημάδια του", χτυπήθηκε 2 μέτρα από τις μπάρες, υπήρχε ζωντανό αίμα αλλά και ένα κατακόκκινο κομμάτι από το σώμα του, ανατρίχιασα, δεύτερη φορά σε τόσο σύντομο διάστημα, σύρθηκε μέχρι την άκρη, έγλειψε τις πληγές του και έμεινε εκεί, ανακαθισμένο, σαν να περίμενε το αφεντικό του.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτές οι δύο εικόνες έρχονται συχνά στο νου μου, κάπου έπρεπε να τις πω........συγνώμη!

Δεν υπάρχουν σχόλια: