για την αμαλία

αμαλία μου δεν ξέρω να γράφω σπουδαία πράγματα, το μόνο που βρήκα να σου πώ ειναι τούτο.
Κάτι δύσκολες νύχτές, που οι κόρες μου ηταν μικρότερες, και δεν μπορούσαν να κοιμηθουν, από κανένα πυρετό,πονάκια, ξέρεις τώρα ...συνήθιζα να τους νανουρίζω ψυθιριστά, τίποτα σπουδαίο μη φαντάζεσε,κάτι στοίχους που ψιλοθυμόμουνα από μικρός, έβαζα και μερικά λόγια όπως μου ερχότανε εκείνη την ώρα και χα'ι'δευοντας την πλάτη στήν αρχή καί στήν συνέχεια απαλά τό κεφάλι, κοιμόντουσαν πιο εύκολα.
Ξέρω ότι τίς ατέλειωτες νύχτες που πέρασες, κανένα νανούρισμα δεν θα μπορούσε να απαλύνει τούς πόνους σου,αλλά μ'αρέσει να πυστέυω ότι έστω και λύγο ,έστω γιά μιά φορά, ίσως για μένα περισσότερο, θάθελα να στο τραγουδίσω...


Υπνε που παίρνεις τα παιδιά
έλα πάρε και τούτο
μικρό ,μικρό σου τ'οδωσα
μεγάλο φέρε μου το

μεγάλο σαν ψιλό βουνό
ίσιο σαν κυπαρίση
και ο κλώνοι του να απλώνωνται
σ'ανατολή και δύση

νάνι νάνι νάνι νάνι
το κορίτσι μου να κάνει
νάνι νάνι και νανάκια
και να το χαρεί .......... καληνύχτα γλυκιά μου.