Σελίδες

5.8.10

Φωτιά και μελισσοκόμοι : Μια συμβουλή.

Επειδή πολλές φωτιές, και μάλιστα μεγάλες, τελευταία, αποδίδονται σε μελισσοκόμους, καλό θα είναι να είμαστε όλοι ιδιαίτερα προσεκτικοί!

Δεν αδειάζουμε ΠΟΤΈ το καπνιστήρι μετά την δουλειά!

Απλά κλείνουμε τις δυο τρύπες του (αυτή που βγαίνει ο καπνός και αυτή που μπαίνει ο αέρας) σφιχτά με χαρτί, ναύλον, ύφασμα ότι είναι διαθέσιμο τέλος πάντων, και σε 5 λεπτά έχει σβήσει και είναι έτοιμο για αποθήκευση.

Αν θέλουμε να το αδειάσουμε, το κάνουμε την επόμενη φορά που θα πάμε στα μελίσσια μας, πριν το ξανά ανάψουμε.
Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά: Ελαχιστοποιείται η πιθανότητα πυρκαγιάς, δεν μυρίζει και δεν λερώνει.....
(Θεωρώ ότι, λογικά, οι περισσότερες φωτιές από μελισσοκόμους πρέπει να "μπαίνουν" την στιγμή που τελειώνουν τις εργασίες στο μελισσοκομείο και αδειάζουν το καπνιστήρι να φύγουν....)

3.8.10

Η Δ.Ε.Η. μας σκέφτεται......

Ευτυχώς που υπάρχει και κάποιος που σκέφτεται το συμφέρον μας....
Όχι! Δεν το κάνουν για τους εαυτούς τους, δλδ μη χάσουν τα προνόμια που έχουν!

Αυτοί στην ουσία , αν θες να ξέρεις, χάνουν που δεν γίνετε η απελευθέρωση της αγοράς της ενέργειας, αλλά , άμα είναι για το καλό του συνόλου, κομμάτια να γίνει.....

Τώρα, πως γίνετε και απειλούν ότι "θα κόψουν το ρεύμα στους καταναλωτές" σε περίπτωση που δεν τους (υπ) ακούσουν, αυτό με δυσκολεύει κάπως....

2.8.10

Φρουρός κυψέλης. ( Προσπάθεια για ένα κείμενο σχετικό με την μαζική εξόντωση μελισσών , εξαιτίας ραντισμάτων στις καλλιέργειες)

" Μελισσούλα μόλις 17 ημερών και νομίζω ότι βρήκα, επιτέλους, την δουλειά που μου ταιριάζει καλύτερα, εδώ και 3 μέρες έχω αναλάβει την φύλαξη της κυψέλης!
Σε σύγκριση με τις προηγούμενες , πχ καθαρίστρια, τροφός και τόσος άλλες που έκανα, ετούτη δω είναι η καλύτερη, είσαι αραχτή κοντά στην είσοδο και βασικά παρακολουθείς μη μπει κανένας ξένος μέσα.
Ωραία δουλειά, σε σχέση δε με τις άλλες, όπου δεν σταματούσες ούτε για ένα λεπτό να ξεκουραστείς....... (Τελειώνει ποτέ το καθάρισμα σε ένα σπίτι 30 χιλιάδων νοματαίων, ούτε στον ύπνο σου, άσε που οι μέλισσες ΔΕΝ κοιμούνται ΠΟΤΈ...!)

Βέβαια και το security έχει τα στραβά του, πχ αυτό τον μήνα όλο και πιο συχνά μας επισκέπτεται ο Σέρσιγκας της “γειτονιάς μας”, και δεν του αρκεί να τρώει τις άρρωστες που πετάμε έξω, ως συνήθως, αλλά φαίνεται ο μπαγάσας έχει μωρά να θρέψει και όλο και συχνότερα αρπάζει και τίποτα κουρασμένες εργάτριες που επιστρέφουν ή κάτι συναδέλφισες , που την έχουν δει και καλά " εγώ είμαι μάγκας, δεν φοβάμαι και του ορμάω στα ίσα", αλλά αυτές καλά να πάθουν, εγώ προσέχω .

Να μη παραλείψω να σας αναφέρω και τον Κο "Σπαζαρχίδι", τον μελισσοκόμο ντε... και αυτός “εμπίπτει” στις αρμοδιότητές μας......
Τον φωνάζουμε όλοι έτσι επειδή , όποτε έρχεται, μας ταλαιπωρεί και μας εκνευρίζει , πότε με τους καπνούς , καπνίζει λες και πήρε φωτιά όλο το βουνό , πότε με τους χειρισμούς , μέρες παιδευόμαστε να διορθώσουμε τις μαλακίες του, την τύφλα του δεν ξέρει , τέλος πάντων.
Αλλά αυτόν τον έχουμε περιποιηθεί κατάλληλα 2-3 φορές ......

Μια φορά μάλιστα που βιαζόταν , και έκανε μαλακίες “είχε να πάει στο γάμο της ανιψιάς του το βράδυ” 5 δικές μας , φρουροί ντε, εγώ δεν τις γνώρισα ήταν στην προηγούμενη “σειρά”, τον χτύπησαν , η πιο πλακατζού δε , του την έριξε ακριβώς πάνω από το μάτι, και όταν το συνειδητοποίησε , ότι δλδ το πρήξιμο θα κατέβει και θα του το κλείσει , έφυγε τρέχοντας , ούτε το καπάκι δεν έβαλε σωστά, φωνάζοντας : “φτου σου γαμώτο , πως θα εμφανιστώ σε κόσμο το βράδυ;;”
Το τι γέλιο έπεσε , δεν λέγεται, πέσαμε όλες στο πάτωμα και κρατούσαμε την κοιλιά μας , ούτε μια δεν έμεινε πάνω στα πλαίσια, μαζί και η Μάνα!
Αφού να φανταστείτε , οι εργάτριες που επέστρεφαν νόμιζαν ότι μας ράντισαν με αέριο του γέλιου!

Ωχ είπα ράντισμα και νομίζω πως παρασύρθηκα λιγουλάκι.........

Απ΄όλες τις λέξεις που λέμε μες στις κυψέλες, και είναι πολλέεεεεεες, η πιο σπάνια είναι η λέξη “ΡΑΝΤΙΣΜΑ”.

Στο άκουσμά της τα πάντα παγώνουν, οι ιστορίες που έχουμε ακούσει για αυτήν είναι ελάχιστες και πάντα τραγικές, θα την παρομοίαζα με την ανθρώπινη λέξη “γενοκτονία”, παρακάτω θα καταλάβετε το γιατί........

Είμαι και σήμερα, 2 Αυγούστου του 2010 και ώρα 9:14 πμ μπροστά στην είσοδο, και .....δουλεύουμε, δλδ κοιτάμε για τον “σέρσιγκα”, κάνουμε πλάκα σε καμιά νέα εργάτρια “δεν μου φαίνεσαι για δικιά μας” και τέτοια , ώσπου βλέπω μια εργάτρια να πετάει περίεργα και να πέφτει τρία “σώματα”, έτσι μετράμε τις κοντινές αποστάσεις, μπροστά από την σανίδα προσγείωσης.

Και άλλες φορές έχει συμβεί, αλλά όχι τόσο πρωί, στο δεύτερο μόλις δρομολόγιο και χωρίς δυνατό άνεμο, δεν είναι συνηθισμένο.......

Πλησιάζω όσο μπορώ πιο κοντά , πάνω στην σανίδα, και “πιάνω” πρώτος την μυρουδιά! Απαίσια!
Ακόμα και να καταφέρει να έρθει θα πρέπει να τη σκοτώσω , αν μπει στο σπίτι θα δηλητηριάσει τον γόνο την μάνα τις τροφές όλα, είναι θέμα επιβίωσης άρα αποκλείεται.
Την βλέπω να προσπαθεί να ανέβει με τα πόδια, τα φτερά της πάνε αλλού για αλλού δεν την “υπακούν”, σκαρφαλώνει για λίγο και μετά ξαναπέφτει ενώ έχει αφόρητους πόνους.
Την λυπάμαι , νομίζω πως το μόνο που θέλει , είναι να φτάσει στην “σανίδα” για να την σκοτώσουμε, να πάψει να υποφέρει......
Υποχωρώ , το θέαμα είναι απαίσιο, ενημερώνω άμεσα και τις άλλες , η φρουρά μαζεύετε γρήγορα, εκεί που είμαστε καμιά 30αρια όλες και όλες , τώρα έρχονται ενισχύσεις , τουλάχιστον 200 εσωτερικά και 20 εξωτερικά , η αγωνία στο κατακόρυφο.

Όλοι παρακαλάμε ένα πράγμα: Να είναι μεμονωμένο κρούσμα, κάποιος ηλίθιος να ψέκασε τίποτα ντομάτες στον κήπο του , κανένα λουλούδι , κάτι τέτοιο......

Συνεχίζετε,,,,,,,,,,