ΠΕΡΙ ΔΕΙΛΙΑΣ

( Μήπως το σοβαρότερο ελάττωμα μας ως λαός, τελικά ,είναι το ότι είμαστε απλά δειλοί. (δ.λ.δ. χέστηδες)
( Μπορεί και οι άλλοι λαοί να είναι έτσι , δεν το ξέρω ,)
Αυτή η σκέψη με απασχόλησε τελευταία ,και όσο το “δουλεύω” τόσο μου φαίνεται ως το πιο πιθανό, παραδείγματα υπάρχουν πολλά, μερικά από αυτά όμως βγάζουν μάτια !!

1) Ένα πρόσφατο παράδειγμα: η υπόθεση της Αμαλίας Καλυβίνου
Είναι γνωστή σε όλους η περίπτωση της Αμαλίας , μας συγκλόνισε .
Όμως τι ήταν αυτό που την έκανε πραγματικά ξεχωριστή;

Απλά είπε δημόσια , μέσου του μπλοκ της , ονόματα και διευθύνσεις!!!!!

Κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό ήταν που έκανε την περίπτωσή της μοναδική και ταρακούνησε λίγο τα πράγματα. Το Γιατί και το Πότε , έχει επίσης μεγάλη σημασία ,
Μια νέα γυναίκα που πεθαίνει με αφόρητους πόνους, με καρκίνο στο τελικό στάδιο, που εν πολλής, πιστεύει, ότι οφείλονται σε ιατρική ανικανότητα ,αποφασίζει στο παρά 5’ να μιλήσει ,και μόνο τότε , να πει τα πράγματα με το όνομά τους …και το επίθετό τους .
Δυστυχώς δεν θα μάθουμε ποτέ ,στην περίπτωση που θα θεραπεύονταν, αν θα έκανε και πάλι τις καταγγελίες .
Η Αμαλία δεν έγραψε κάτι που το ακούγαμε για πρώτη φορά , παρόμοια γεγονότα έχουν παρουσιαστεί αρκετές φορές από ΜΜΕ, ονόματα όμως εξαιρετικά σπάνια λέγονται , και με τρόπο πάντα αρκετά “στρογγυλεμένο”.

Αυτό δείχνει το πόσο δύσκολο μας είναι να μιλήσουμε ελεύθερα δημόσια , να καταγγείλουμε και να διεκδικήσουμε το δίκαιό μας, απέναντι σε κάποιον υπολογίσιμο αντίπαλο .

Αν αυτό δεν λέγετε δειλία τότε πως λέγετε;


2) παράδειγμα
Στο προηγούμενο ποστ αναφέρω μια φράση του Γ. Μαρίνου (που ήταν και η αιτία της όλης σκέψης) σχετικά με τον Λούβαρη .
Εγώ ως μέσος άνθρωπος ,που παρακολουθεί π.χ. δελτία ειδήσεων , καμιά φορά εφημερίδες , ραδιόφωνο κ.λ.π.
Δεν είχα ξανακούσει ποτέ ότι έπασχε από τόσο σοβαρή αρρώστια (υποθέτω, για να αποφύγει την φυλακή) αυτός ο συνάνθρωπος μου.
Και να πεις ότι εντάξει ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είναι που μεταχειρίζεται δόλια μέσα για να αποφύγει μια τιμωρία , μα όταν αυτός ο άνθρωπος έχει παίξει ρόλο στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας ,δεν θα έπρεπε να βρεθούν κάποιοι δημοσιογράφοι, και όχι μόνο ,να μας πουν π.χ. ποιος γιατρός έκανε την γνωμάτευση ( καθηγητής πανεπιστημίου ,υποθέτω) ποιος δικαστής την δέχθηκε, και αν μπορούσε να κάνει αλλιώς κ.λ.π. δ.λ.δ. να πουν ονόματα
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΌΛΜΗΣΕ από όσα ξέρω.
Και μη μου πει κάποιος ότι όλοι δωροδοκήθηκαν από τον Λούβαρη, τον Κόκκαλη (ο οποίος τον προσέλαβε ως γενικό αρχηγό της ομάδας του, αν δεν κάνω λάθος)ή τον μακαρίτη τον Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ
Αυτό που πιστεύω ότι συμβαίνει είναι ότι, οι περισσότεροι ενώ το ξέρουν ,και το συζητάνε μεταξύ τους ,δεν το δημοσιοποιούν για τον λόγω ότι φοβούνται,( που να μπλέκεις τώρα!) γιατί απλά είναι δειλοί.
Άλλωστε αυτή δεν είναι και μια φράση που μας χαρακτηρίζει και στην καθημερινή μας ζωή, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κάθε είδους παρανομία ,
την προσπερνάμε ,υποκρινόμενοι, πότε δήθεν τους πολυάσχολους, πότε την αποφυγή της εμπλοκή μας με την γραφειοκρατία ,πότε το ότι δεν είμαστε ρουφιάνοι, πότε το ότι δεν είναι δική μας δουλειά αλλά της αστυνομίας και ένα σωρό γελοίες δικαιολογίες για να αποφύγουμε την παραδοχή της αλήθειας ,που δεν είναι άλλη από τον φόβο.
Ασφαλώς υπάρχουν και τα διαπλεκόμενα, αλλά είναι τόσο ισχυρά και οργανωμένα ώστε να φιμώνουν κάθε φωνή; Αμφιβάλλω

(Υπάρχει και εξαίρεση : στις περιπτώσεις που απειλείται άμεσα το προσωπικό μας συμφέρον αντιδρούμε , προκειμένου να το προστατεύσουμε, και μάλιστα συχνά υπερβολικά ,αλλά αυτό μάλλον οφείλετε στο ένστικτο μας, το οποίο γνωρίζει πολύ καλά ότι σε περίπτωση αδυναμίας , ειδικά αν γίνει γνωστή, θα στραφούν εναντίον μας και θα προσπαθήσουν να την εκμεταλλευτούν σχεδόν όλοι, οπότε καμιά άμυνα δεν θα μπορεί να μας προστατέψει, τηρουμένων των αναλογιών.)

.

3) Ιστορικό παράδειγμα αυτή τη φορά

Άγγλος φιλέλληνας ,δεν θυμάμαι το όνομά του αυτή την στιγμή, που πολέμησε κατά την επανάσταση του1821, γράφοντας την εμπειρία του από τον πόλεμο στην Ελλάδα αναφέρει:
“Έλληνες και Τούρκοι πολεμάνε περίπου με τον ίδιο τρόπο, είναι καλοί μόνο όταν βρίσκονται πίσω από κάποιο βράχο, μπορούν να πολεμούν για μέρες , αν όμως τους ζητήσεις να κινηθούν δεν θα υπακούσουν όσο και να τους διατάζεις.”
Και πράγματι, οι μεγαλύτερες νίκες εκείνου του πολέμου κάπως έτσι κερδήθηκαν :Δερβενάκια ,χάνι της Γραβιάς , Βασιλικά, κ.λ.π.(υπάρχουν πάντα και εξαιρέσεις)

Τέλος 1ου μέρους